این اثر به بررسی رویکردهای جدید در تولید بازی‌های رایانه ای می‌پردازد. ابتدا نگاهی به بازی رایانه ای از منظر رسانه انداخته است و سپس از منظر ادبی و گونه شناسی ادبی به بررسی پرداخته است و نهایتا داستان و خلاقیت را مورد توجه قرار داده است. اثر به لحاظ ساختاری خوب سازماندهی شده است و در بیان منظور موفق بوده است لیکن مهم‌ترین ضعف این است که نتیجه گیری پایانی نویسنده ارتباط مستقیمی با مصادیق ذکر شده در خود مقاله ندارد و به عبارت دیگر با توجه به مقدماتی که در متن مقاله بیان شده است حداقل سه یا چهار نتیجه گیری از این دست به ذهن متبادر می‌شود. صمیمانه از همکاری جناب آقای امید رنجبر درهمایش تشکر می‌کنم. در صورتی که سیاست گذاری و تعداد جوایز بخش مقالات همایش اجازه دهد می‌توان این مقاله را به عنوان یک اثر قابل تقدیر بررسی مجدد نمود.